Dziecko Holokaustu

Pełna smutku i tragedii tamtych lat... Polecam!

Pełna smutku i tragedii tamtych lat... Polecam!

Ciekawa a zarazem trudna historia żydowskiej dziewczynki.

Ciekawa a zarazem trudna historia żydowskiej dziewczynki.

Trójka przyjaciółek. Dwie Polki i Żydówka.
Cypa urodziła w siedleckim getcie córkę. Laleczka była ukrywana np na poddaszu.
Później poszła w opiekę do Zofii i Ireny.
Rodzice Racheli zginęli.
Szymon brat Cypy w odpowiednim czasie miał się zaopiekować siostrzenicą.

Okiem Cypy to wielu Polaków źle traktowało Żydów czy to na uczelni, ulicy czy poprzez kolaborację z nazistami.

Trójka przyjaciółek. Dwie Polki i Żydówka.
Cypa urodziła w siedleckim getcie córkę. Laleczka była ukrywana np na poddaszu.
Później poszła w opiekę do Zofii i Ireny.
Rodzice Racheli zginęli.
Szymon brat Cypy w odpowiednim czasie miał się zaopiekować siostrzenicą.

Okiem Cypy to wielu Polaków źle traktowało Żydów czy to na uczelni, ulicy czy poprzez kolaborację z nazistami.

📚DZIECKO HOLOKAUSTU 🖋Amira Keidar @wydawnictwofilia
🔸🔹🔸🔹🔸🔹
Jest to poruszająca i trzymająca w napięciu opowieść o życiu małej Racheli, cudem ocalonej z żydowskiego getta w czasie II wojny światowej. Inspirująca historia przetrwania i nadziei w obliczu nieopisanej grozy.

Autorka przedstawia nam historię dziewczynki, która urodziła się w jednym z najcięższych okresów ludzkiej historii. Jej rodzice, Jakub i Cypa, byli gotowi na wszelkie poświęcenia, aby ocalić swoją córkę przed nieuchronną śmiercią w getcie. Ta tragiczna decyzja, by wydostać Rachela z piekła, zostawia czytelnika z bólem serca i przerażeniem przed tym, co czeka na małą Laleczkę.

Historia ukazuje nam też niesamowitą odwagę i poświęcenie trzech kobiet: Cypy, Ireny i Zofii, które przyjmują Rachela pod swoje skrzydła, ryzykując własnym życiem. Ich walka o przetrwanie i miłość do dziewczynki poruszają i wzruszają. To także historia o lojalności i przyjaźni, która przetrwała w obliczu najstraszniejszych okoliczności.

Amira Keidar opiera swoją powieść na faktach, dzienniku Cypy oraz wywiadach z kluczowymi postaciami tej historii. Dzięki temu czytelnik ma okazję poznać autentyczne emocje i dramatyczne wydarzenia tamtych czasów.

„Dziecko Holokaustu” to lektura, która wciąga od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się od kartek książki. To historia, która trafia prosto do serca i zostaje z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury. Gorąco polecamy tę książkę każdemu, kto szuka poruszającej historii o nadziei, odwadze i miłości w obliczu największego zła. Za egzemplarz dziękujemy wydawnictwu @wydawnictwofilia

📚DZIECKO HOLOKAUSTU 🖋Amira Keidar @wydawnictwofilia
🔸🔹🔸🔹🔸🔹
Jest to poruszająca i trzymająca w napięciu opowieść o życiu małej Racheli, cudem ocalonej z żydowskiego getta w czasie II wojny światowej. Inspirująca historia przetrwania i nadziei w obliczu nieopisanej grozy.

Autorka przedstawia nam historię dziewczynki, która urodziła się w jednym z najcięższych okresów...

Trudno oceniać autentyczną historię życia człowieka... Ta książka to zapis smutnych kolei losu dziecka, które miało nieszczęście urodzić się w złym czasie, na dodatek jako Żydówka.
Niektóre opisy są drastyczne, jak fragment, że ciała zagazowany, stłoczonych w komorach ludzi-przyklejały się do siebie i trzeba było polewać je wodą, żeby przewieźć do dołów-masowych grobów...
Rachela, bohaterka "Dziecka Holokaustu" przeżyła, w dorosłym życiu zrobiła tzw. karierę. Była silna miłością, jaką została obdarowana jeszcze w niemowlęctwie przez rodziców i dziadków.
Jednak to co przeżyła, wszystkie traumy... Niemcy zabrali jej rodzinę, dzieciństwo i nawet młodość, bo w ziemi obiecanej też nie znalazła swojego raju. Jeśli kogoś interesuje taka tematyka, KONIECZNIE powinien przeczytać tą książkę.

Trudno oceniać autentyczną historię życia człowieka... Ta książka to zapis smutnych kolei losu dziecka, które miało nieszczęście urodzić się w złym czasie, na dodatek jako Żydówka.
Niektóre opisy są drastyczne, jak fragment, że ciała zagazowany, stłoczonych w komorach ludzi-przyklejały się do siebie i trzeba było polewać je wodą, żeby przewieźć do dołów-masowych...

Powieść wojenna, fabularyzowana biografia oparta na faktach. Pisana na podstawie pamiętników bohaterki z getta, rzetelnych wywiadów świadków osób żyjących, dokumentów, listów, zdjęć, które się zachowały. Autorka zainspirowała się autentycznymi losami i przeżyciami Cypy Jabłoń-Zonszajn - babci jej przyjaciela.

Akcja toczy się w czasach przed II wojną światową, w czasie jej trwania oraz bezpośrednio po.
Książka ukazuje żydowską społeczność w Siedlcach z punktu widzenia Żydówki Cypy (od pamiętników),jej przyjaciółek ze szkoły przed wojną oraz córki Cypy, Racheli zwanej Laleczką. Perspektywa spojrzenia od różnych stron .

Rachela nie urodziła się w dobrym czasie. Był rok 1941, getto żydowskie. Naziści stopniowo mordowali ludność w gettcie. Jakub i Cypa widzieli co się dzieje i za wszelką cenę starali się , by swoje pierwsze narodzone dziecko uratować przed śmiercią.
Cypa przemyciła Rachelę poza granicę getta, a sama wróciła do niego na pewną śmierć.
Rachelą zaopiekowały się przyjaciółki Cypy – Zofia i Irena.
Przygarnęły dziewczynkę jako członka rodziny, gdyby wydałoby się to, byłyby rozstrzelane nie tylko one same ,ale i ich rodziny.

Książka porusza nie tylko tematykę uratowania dziecka z Holocaustu, lecz również przyjaźni ze strony dziewcząt , które narażały własne życie . Cechowała je niezwykła odwaga, poświęcenie.

Z kolei wielka miłość do dziecka ze strony rodziców Cypy.

Sam opis getta, nieludzkie , potworne warunki, Żydzi obrani ze wszystkiego materialnego i z człowieczeństwa. Ból, cierpienie, groza, strach.

Jest to opowieść o bohaterze jednostkowym na tle całej społeczności żydowskiej, którą spotkało
multum takich przypadków. Jeżeli rozszerzymy fakt , mamy bohatera zbiorowego . I na prawdziwym przekazanym przykładzie możemy odebrać całość i ogrom tego nieszczęścia, które nie da się opisać.

Nie jest to tylko pamięć o ofiarach i ocalałych z Holocaustu . Dochodzi jeszcze problem powojenny uratowanych dzieci, które były traktowane jak rzeczy, towar.
Wywożone dzieci do Palestyny przez żydowskie organizacje by wracały do korzeni kultury,
rozrywane , odbierane polskim rodzinom , z którymi już były zżyte, rozszarpana miłość. Tułaczka często po sierocińcach ,jeżeli żaden członek rodziny żydowskiej nie przeżył czy się nie odnalazł.

Zastanawiam się co było gorsze. Życie w niebezpieczeństwie ,ale otulone miłością czy życie po wojnie bez miłości, wyrwane z ciągłości ,osamotnione bez przystanku – dom własny.

Polecam!
Piękna książka biograficzna, psychologiczna, emocjonalna, wojenna, wywołująca cały wachlarz uczuć, doprowadzająca do łez, zatrważająca, wprost niemożliwa. A jednak…

PS Osobną, bardzo bulwersującą rzeczą , abstrahując od treści książki jest spojrzenie autora i potraktowanie Polaków niemalże na równi z nazistami. Odnajdziecie sami w tekście.
Oceniłam jednak książkę, a nie poglądy autorki. Przecież niedawno jeszcze
sam Izrael grał na złych emocjach i nazywał niemieckie obozy koncentracyjne
,,polskimi obozami śmierci’’. Lepiej , więc się nie nakręcać.

Powieść wojenna, fabularyzowana biografia oparta na faktach. Pisana na podstawie pamiętników bohaterki z getta, rzetelnych wywiadów świadków osób żyjących, dokumentów, listów, zdjęć, które się zachowały. Autorka zainspirowała się autentycznymi losami i przeżyciami Cypy Jabłoń-Zonszajn - babci jej przyjaciela.

Akcja toczy się w czasach przed II wojną światową, w czasie jej...

Piękna historia o matczynej miłości i prawdziwej przyjaźni, której nie zniszczyła nowa rzeczywistość nazistowskiego świata. Historia Żydówki Cypy i jej dwóch polskich przyjaciółek – Ireny i Zofii opisana z perspektywy każdej z nich.

Cypa opisuje wszystko to, co działo się z Żydami z Siedlec podczas II wojny światowej –naznaczanie Żydów gwiazdą Dawida, zabieranie miejsc pracy, wysiedlenie z własnych mieszkań, brak dostępu do żywności, bicie, katowanie, poniżanie, przesiedlenia jej rodziny do getta, wywóz do Treblinki, a między czasie urodzenie jej pierwszego dziecka – Racheli Zanszajn, która jest tytułowym dzieckiem.
Cypa w getcie podejmuje jedną z najważniejszych decyzji w swoim życiu i oddaje dziecko pod opiekę swoich polskich przyjaciółek, a sama wraca do getta, do rodziców i swojego męża, mając nadzieję, że jej córka będzie miała szczęśliwe dzieciństwo u dwóch kochających je ciotek.

Mam wrażenie, że mamy w książce do czynienia z pewnego rodzaju paradoksem. Tytułowe dziecko – Rachela Zanszajn – nie przeżywa najgorszych swoich chwil podczas wojny. To dziecko przeżywa piekło tuż po niej, kiedy zapada decyzja o odesłaniu jej do Ziemi Izraela, do jej wujka Szymona. Z jednego sierocińca wywożą ją do drugiego i to zupełnie do innego kraju (Francji). Kiedy już po kilku latach trafia do wujka, ten ją znowu oddaje, bo nie jest w stanie się nią zaopiekować. Na czym polega paradoks? Na tym, że podczas wojny opiekowały się nią dwie przyjaciółki jej matki, dawały jej tyle miłości ile mogły, aby nigdy nie odczuwała braku rodziny. Chroniły ją przed złymi Niemcami, złymi Polakami, złymi Ukraińcami. Rachela sama nazywała jedną z nich matką. Można by rzec, że podczas wojny miała piękne życie (o ile podczas wojny można tak powiedzieć). Życie w miłości. Wszystko popsuło się zaraz po niej.

Przyznam, że po tym jak jej wuj Szymon Jabłoń podjął decyzję za namową swojej żony o ponownym oddaniu dziewczynki, przestałam czytać fragmenty dotyczące jego perspektywy. Miałam wrażenie, że stara się usprawiedliwić swoją decyzję tym, że sam uczestniczył w wojnie i był przetrzymywany przez nazistów. Niestety nie mogłam żywić do niego współczucia za to jak potraktował biedne siedmioletnie dziecko swojej nieżyjącej siostry, które potrzebowało tylko miłości.

Historia warta uwagi.

Piękna historia o matczynej miłości i prawdziwej przyjaźni, której nie zniszczyła nowa rzeczywistość nazistowskiego świata. Historia Żydówki Cypy i jej dwóch polskich przyjaciółek – Ireny i Zofii opisana z perspektywy każdej z nich.

Cypa opisuje wszystko to, co działo się z Żydami z Siedlec podczas II wojny światowej –naznaczanie Żydów gwiazdą Dawida, zabieranie miejsc...

Książka smutna ale bardzo ciekawa. Historia wciągająca. Historia dziewczynki pelna bólu i siły. A to że książka jest oparta na faktach dodaje realistycznych wrażeń i emocji. Bardzo polecam każdemu kto chciałby dowiedzieć się więcej o czasie drugiej wojny światowej, ponieważ ta książka na pewno przybliży ten temat

Książka smutna ale bardzo ciekawa. Historia wciągająca. Historia dziewczynki pelna bólu i siły. A to że książka jest oparta na faktach dodaje realistycznych wrażeń i emocji. Bardzo polecam każdemu kto chciałby dowiedzieć się więcej o czasie drugiej wojny światowej, ponieważ ta książka na pewno przybliży ten temat

Lekko nie było, za to opowieściowo płynnie, wręcz barwnie.

#empikgo #audiobook #reklama

Lekko nie było, za to opowieściowo płynnie, wręcz barwnie.

#empikgo #audiobook #reklama

W sumie dobra książka o przyjaźni kilku kobiet (ten aspekt podobał mi się najbardzej z całej książki) - cała ta część powiedzmy "wojenna" jest bardzo dobra, bez jakichś udziwnień, nienaturalnego bohaterstwa, dorabiania dramatów itp., ponadto porusza tematy długo w Polsce przemilczane (jak np. antysemityzm w ówczesnej Polsce),nie ma tu jakichś niestworzonych dopowiedzeń czy górnolotnego bohaterstwa... wielki plus za to. No i książkę dobrze się czytało/słuchało.
Minusem jest narracja pierwszoosobowa i mieszana, a najgorsze jest już to że dochodzą narratorzy (brat Cypy, Rachela),niby można to zrozumieć ale to osłabia książkę w moich oczach, bo pisanie w pierwszej osobie, a do tego wielu narratorów, jest pójściem po totalnie najmniejszej linii oporu. A to jest minus, zwłaszcza że akurat w przypadku tej książki jest to moim zdaniem dziwny wybór.
Minusem jest też koniec historii, bo jakby nie ma tego czegoś - jakiejś mocnej kulminacji - może lepiej byłoby zakończyć książkę nawet trochę wcześniej? bo już wcześniej więcej było moim zdaniem takich odpowiednich momentów na zakończenie niż ten wybrany koniec...
Ogólnie jednak na tle fabularyzowanych, powieści, prawdziwych i "prawdziwych", wypada nadzwyczaj dobrze i lepiej niż się spodziewałem ;)

(czytana/słuchana: 24-27.02.2023)
4/5 [7/10]

W sumie dobra książka o przyjaźni kilku kobiet (ten aspekt podobał mi się najbardzej z całej książki) - cała ta część powiedzmy "wojenna" jest bardzo dobra, bez jakichś udziwnień, nienaturalnego bohaterstwa, dorabiania dramatów itp., ponadto porusza tematy długo w Polsce przemilczane (jak np. antysemityzm w ówczesnej Polsce),nie ma tu jakichś niestworzonych dopowiedzeń czy...